مرد عارفي از کوچه اي مي گذشت غلامي را ديد که بسيار

شادمان و خوشحال است .

به او گفت چه طور در چنين وضعي مي خندي و شادي مي کني ؟
جواب داد که من غلام اربابي هستم که چندين گله و رمه دارد

و تا وقتي براي او کار مي کنم روزي مرا مي دهد پس چرا غمگين باشم

در حالي که به او اعتماد دارم

آن مرد عارف گفت: از خودم شرم کردم که غلام به اربابي با چند گوسفند

توکل کرده و غم به دل راه نمي دهد و من خدايي دارم که مالک تمام

دنياست و نگران روزي خود هستم.