حــرفي بــزن سکوت دلــــم را تـکان بده

فرصت به عشق. در دل بي همـزبان بده

پر مي کشم به وسعتي از بيــکـــرانه ها

از اين قفس به بــــــال و پرم آسمان بده

از گوشه هـاي شرقي چشمان روشنت

اشراقــم از نهــــايت يـــک کهـکشان بده

گل ميدهم به بوي بهـــاري که مي رسد

بغض مــــرا به زخـم شکفتن امــــان بده

گفتي شبي شکسـه بيـايم بـــه ديــدنت

يک شب مـرا به خـلوت خود آشــيان بده

اوج بــلــــــوغ بـــاور بغــض شکسـتـــه را

بـــر قــــله هــاي زخمـي آتشفـشان بده

تا بشکــــفد شکــــوه شکفتن بـه بــاورم

يک پنـــــجره به سمت نگـاهت زمان بده

از اين هواي خســـــته ي ابـري دلم گرفت

خورشـــــيد من بيـا و خودت را نشان بده.......سيد محمدرضا هاشمي زاده