ند دلم را به کفش هايت گره زده بودم که هرجا رفتي دلم را با خود ببري
غافل از اينکه تو پابرهنه ميروي و بي خبر !

هر روز نبودنت را بر ديوار خط کشيدم
ببين اين ديوار لامروت ديگر جايي براي خط زدن ندارد
خوش به حال تو که خودت را راحت کردي
يک خط کشيدي تنها ، آن هم روي من

بيزارم از آن عشق که عادت شده باشد
يا آن که گدايي محبت شده باشد
خودبيني و خودخواهي اگر معني عشق است،
بگذار که آيينه نفرت شده باشد . . .

در قيد غمم، خاطر آزاد کجايي؟
تنگ است دلم، قوت فرياد کجايي؟
با آنکه ز ما ياد نکردي..
اي آنکه نرفتي دمي از ياد کجايي؟

خيلي زيبا بود سارا جان

وااااي عالي بود مثله قبلي !!!

ممنون خبر کردي

سلام از راه دوري با پاي پياده اومدم تا به دهکدم دعوتت کنم بيا اگر خوشت اومد و خواستي ساکنش بشي بگو تبادل لينک کنيم...