کـآشــ
کـآشــ گـآهـے وقتـآ ،
خدااز پشتـہ اون ابـرآ میآومد بیرونــ..
و دادمیـزد:آهآآآآآآآےدُخ ــتَربگیر بشیـنــ سر ِ جــآتــ..
اینقـد ِ غـُر نـَزنــ..
هَمینہ کِہ هَســ..
بـَعد یــہ چشمَکــ میــزدُ،
آروم توے گوشمــ مےگفتــ: هَمِہ چـے دُرست میشـ هـ