چقدر سخت توو چشمهاي کسي که قلبتو بهش دادي و به جاش يه زخم هميشکي بهت داده زل بزني و به جاي

اينکه لبريز از نفرت بشي حس کني که هنوز ديونشي و دوسش داري . چقدر سخته که دلت بخواد سرتو باز به

ديواري تکيه بدي که يه بار زير آواره غرورش همه ي وجودت له شده چقدر سخته که توو خيالات ساعتها باهاش

حرف بزني ولي وقتي ديديش هيچي جز سلام نتوني بگي چقدر سخته که وقتي پشتت بهشه دونه اي اشک گونه

هاتو خيس کنه اما مجبور باشي بخندي تا نفهمه...