ابريست کوچه کوچه، دل من، خدا کند
نم نم، غزل ببارد و توفان به پا کند

حسّي غريب در قلَمَم بغض کرده است
چيزي نمانده پشت غزل را دوتا کند

مضمون داغ و واژه و مقتل بياوريد
شايد که بغض شعر مرا گريه وا کند

با واژه هاي از رمق افتاده آمدم
مي خواست اين غزل به شما اقتدا کند