چشمهايت سيراب سراب

و نگاهم،

تاول زده از تابش تشنگي

برويم دعاي باران بخوانيم ‍.

تو با دل من

من با دل تو

باور کن با لبخند چترهايمان بر مي گرديم

انسانهاي پاک و ساده را با تمام وجود دوست دارم
همانهايي که بدي هيچکس را باور ندارند
همانهايي که براي همه لبخند ميزنند
همانهايي که بوي ناب “آدم” ميدهند
و من باور دارم که وجود نازنينت شايسته دوست داشتن است . . .